ตามหานกแก้ว : วัดเทียนถวาย

ตามหานกแก้ว : วัดเทียนถวาย

.
ไม่กี่วันที่ผ่านมามีข่าวว่าวัดๆ หนึ่งใน จ. นนทบุรี
จะโค่นยางนาที่ยืนต้นตายมานาน จนน่ากลัวว่าจะล้มหากลมพายุ
แค่ต้นยางนานี้มีรังของนกแก้วโม่งอยู่
เมื่อเรื่องแพร่กระจายไปยังกลุ่มคนรักนกแก้วโม่ง
ทำให้มีการเข้าไปพูดคุยกับทางวัด

เฝ้ารอข่าวด้วยใจระทึก ไม่นานก็มีข่าวดีว่า
ทางวัดยินยอมที่จะไม่โค่นต้นยางนี้ลง
และชมรมคนรักนกแก้วโม่งจะเข้าไปทำการเสริมความแข็งแรง
พื่อให้เป็นที่อยู่อาศัยของนกแก้วโม่ง
ในพื้นที่โค้งแม่น้ำอ้อมของบางกรวยนี้ต่อไป

เมื่อสถานที่ในข่าวนี้เผยแพร่เป็นสาธารณะ
ผมจะเข้าไปแก้ไข blog เก่า โดยการเปิดเผยชื่อวัดนี้
ให้ทุกคนสามารถที่จะเข้าไปเยี่ยมเยือน
เพื่อทำให้วัดเห็นความสำคัญของการมีอยู่ของนกแก้วโม่งเหล่านี้

เป็นข่าวดีๆ ที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจ
แต่งานของเรายังไม่หมดลง
เราจะยังคงออกเดินทางตามหานกแก้วเหล่านี้ต่อไป
และหนึ่งใน bucket list หนึ่งที่เรามี
ก็คือคลิปหนึ่งใน youtubeเมื่อ 6 ปีก่อน
ข่าวนกแก้วโม่งที่อยู่บนต้นยางหน้าโรงเรียนวัดปะมุง

.
ปลายเดือนกรกฎาคม 2566 เราออกเดินทางไป จ. พระนครศรีอยุธยา
หลังจากขับรถเลาะไปบนถนนชนบทเล็กๆ เลียบคลองชลประทาน
อันเป็นมาตรฐานของพื้นที่ในต่างจังหวัด
9.45 น เราก็มาถึงต้นยางมีชีวิตต้นใหญ่อยู่ที่ตรงนั้น
เราเดินเข้าไปในช่วงวันหยุดที่ไร้ซึ่งเด็กนักเรียน

เงียบผิดจากความคุ้นเคยของสถานที่ ที่จะมีนกแก้วโม่งอาศัยอยู่
ไม่มีเสียงกรีดแหลมของเหล่านกแก้วโม่ง เรามองโลกในแง่ดี
นี่อาจจะสายไปหน่อย พวกเค้าอาจะเหลือน้อยก็ได้
แต่ก็ไม่เห็นอะไร ถามคนแถวนั้น ก็ทำหน้างุนงง
มีนกแก้วอะไรด้วยหรือแถวนี้

จบลงด้วยความผิดหวัง
ด้วยในข่าวนั้นมีนกอาศัยอยู่จำนวนมาก
เป็นไปได้ยากที่จะไม่มีนกเหลืออยู่เลย
สิ่งเดียวที่เป็นไปได้ คือที่นี่ไม่มีนกแก้วโม่งอาศัยอยู่อีกแล้ว
หมุดหมายอีกหนึ่งแห่งปิดลง แต่เรายังคงไม่ละความพยายาม

.
เพียงหนึ่งวันหลังความผิดหวัง เราเลือกหมายที่เป็นปัจจุบันมากกว่า
มีคนเห็นนกแก้วที่นี่ไม่เกิน 1 ปี ที่วัดเทียนถวาย ปทุมธานี
เป็นหนึ่งในสถานที่ ที่เคยมีนกแก้วโม่งอาศัยเมื่อนานมาแล้ว

แต่หลังน้ำท่วมใหญ่ในปี 54 ต้นยางเหล่านี้ก็ตายลง
ทางวัดเลือกที่จะโค่นต้นไม้ทิ้งเพราะกลัวอันตราย
เมื่อไม่มีที่อยู่พวกมันก็เริ่มหายไป
ถูกแทนที่ด้วยนกแก้วสายพันธ์ที่มาจากต่างประเทศ

นกแก้วคอแหวนสีกุหลาบที่หลุดออกมาจากกรงเลี้ยง
มีความสามารถในการปรับตัวเข้ากับพื้นที่ได้มากกว่านกแก้วโม่ง
ที่เป็นนกในธรรมชาติของไทย ทำให้เพิ่มจำนวนในทั่วไปมากขึ้น
รวมถึงที่นี่

.
ไปถึงในราว 8.00 น เดินไปด้านหลังโบสถ์เก่าที่เคยมีต้นยางนา
มีนกที่เราคุ้นเคยแต่สมัยก่อนเราไม่เคยมีกล้องบันทึกภาพมันได้
นกกระรางหัวขวานเดินอยู่บนพื้นหญ้าใต้ต้นยางนาที่หลงเหลืออยู่

เห็นนกสีเขียวบินอยู่ไหวๆ ได้ยินเสียงแล้วก็แทบถอดใจ
เหมือนคนคุยกัน นั่นเป็นสิ่งที่ identify ง่ายๆ ว่า
เป็นเสียงของนกแขกเต้า ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เราตามหา
ใช้กล้องสองตาเพื่อยินยัน นกสีเขียวที่มองเห็นนั้นมีรอบคอสีเทา

ไม่พบนกแก้วคอแหวนสีกุหลาบที่เราตามหา
แม้ไม่นานที่ผ่านมา ก็มียังคนถ่ายนกแก้วคอแหวนสีกุหลาบที่นี่ได้
เราอาจจะเป็นคนโชคร้าย แต่อย่างน้อยก็โชคร้ายเพียงครึ่งเดียว
ที่ยังได้เห็นนกแขกเต้า ที่ก็ยังจัดเป็นนกแก้วเช่นกัน

เดินกลับมายังที่จอดรถ เหยี่ยวแดงบินวนอยู่บนฟ้า
ผมเคยเห็นครั้งแรกระหว่างการเดินทางไปเกาะลังกาวี
อันเป็นสัญลักษณ์ที่นั่น ดังนั้นก็เลยไม่ค่อยตื่นเต้น
เดินไปยังทางท่าริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาที่กว้างใหญ่

.
ผ่านบ่อน้ำที่ในหน้าหนาวจะเป็นหมาย
ถ่ายนกกระเต็นน้อยธรรมดาเกาะบนดอกบัว
วันนี้มีนกหลายตัวอาศัยอยู่
ที่น่าสนใจพอที่จะถ่ายกลับมาได้ก็คือนกแขวก

แม่น้ำเจ้าพระยาในเช้าวันนั้นเป็นช่วงน้ำลง
มีกลุ่มนกยางเดินหากินอยู่ ไม่มีสิ่งที่ทำให้น่าสนใจ
ในที่สุดเราก็กลับไปยังที่จอดรถ เพื่อไปวัดมะขาม

ที่เมื่อก่อนคนจะมาเดินหาของกิน
แต่ปัจจุบันกลายเป็นมาไหว้เซียนแปะโรงสี
แต่ที่เรามาในวันนี้คือ เป็นวันที่มีการแข่งเรือ

ก็นะ อะไรที่ไม่เคยทำก็ต้องทำ แต่ก็ไม่ง่ายนะในการถ่าย
นั่งดูถ่ายทอดทาง facebook live อยู่บ้าน สนุกกว่า

.
ที่มา : ขอขอบคุณเรื่องและภาพจาก
ผู้ชายในสายลมหนาว
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=nontree&month=10-2023&date=05&group=22&gblog=121
.