บทกวี...ที่ประทับใจ

บทกวี...ที่ประทับใจ

"ในนามของความรัก" ประทีป พฤกษากิจ

ขอพบเธอในนามของความรัก
และเอ่ยทักในนามความคิดถึง
อ้างพยานมิตรภาพอันซาบซึ้ง
เพื่อตามหึงห่วงหวงทวงไมตรี

"กระต่าย หมายจันทร์" พ. ประสาร

เบื้องบนฑิฆัมพร ศศิธรสว่างแสง
เจิดจ้าจะแจ่มแจ้ง วิยะเยื้อรำไพพรรณ
เพ็ญโสมพิสุทธิ์ศรี รชนีวิลาวรรณ
น้องนุชประดุจจัน- ทรงามอร่ามทรวง
พี่เป็นกระต่ายน้อย ถิรด้อยสิแหนหวง
เทิดทั้งหทัยปวง กระอุไอปะราศสิ้น.

บทกลอนแห่งความรัก

นิยาม

การจากไกลเป็นนิยามของความรัก
การอกหักเป็นนิยามของความหลง
การภักดีเป็นนิยามความมั่นคง
ความซื่อตรงเป็นนิยามความศรัทธา

การร้องไห้เป็นนิยามความพ่ายแพ้
การผันแปรเป็นนิยามความใฝ่หา
ความเจ็บช้ำเป็นนิยามของน้ำตา
การจากลาเป็นนิยามแห่งความจริง

บทกวี...ตากับตีน

ตีนกับตาอยู่กันมาแสนผาสุก
จะนั่งลุกยืนเดินเพลินหนักหนา
มาวันหนึ่งตีนทะลึ่งเอ่ยปรัชญา
ว่าตีนมีคุณแก่ตาเสียจริงจริง

ตีนช่วยพาตาไปที่ต่างต่าง
ตาจึงได้ชมนางและสรรพสิ่ง
เพราะฉะนั้นดวงตาจงประวิง
ว่าตีนนี้เป็นสิ่งควรบูชา

ตาได้ฟังตีนคุยโม้ก็หมั่นไส้
จึงร้องบอกออกไปด้วยโทสา
ว่าที่ตีนเดินไปได้ก็เพราะตา
ดูมรรคาเศษแก้วหนามไม่ตำตีน

เพราะฉะนั้นตาจึงสำคัญกว่า
ตีนไม่ควรจะมาคิดดูหมิ่น
สรุปแล้วตามีค่าสูงกว่าตีน
ทั่วธานินทร์ตีนไปได้ก็เพราะตา

ตีนได้ฟังให้คั่งแค้นแสนจะโกรธ
วิ่งกระโดดโลดไปใกล้หน้าผา
เพราะอวดดีคุยเบ่งเก่งกว่าตา
ดวงชีวาจะดับไปไม่รู้เลย

ตาเห็นตีนทำเก่งเร่งกระโดด
ก็พิโรธแกล้งระงับหลับตาเฉย
ตีนพาตาถลาล้มทั้งก้มเงย
ตกแล้วเหวยหน้าผาทั้งตาตีน

- พระเฉลียว อคฺคธมฺโม
- พระมานะ ธมฺมรโต
- พระประสงค์ ปริปุณโน

รักหนอรัก...

รักสะดุด..สุดค้าน..ต้านความโศก
ดับวิโยค..ไม่หาย..เฝ้าครวญหา
หวังปลูกรัก..แตกหน่อ..ก่ออุรา
กลับต้องครอง..ปวดปร่า..ล้าเหลือเกิน

ต้นรักที่..เราปลูก..กลับมาคุด
รักโทรมทรุด..สุดแก้..แพ้แต่เผิน
มิทันหยั่ง..รากรัก..ร่วมทางเดิน
กลับต้องมา..เผชิญ..รักถูกยา

นึกว่าพบ...แล้วรัก...ที่เฝ้ารอ
กลับต้องท้อ...เมื่อเจอ...รักด้านหน้า
ด้วยเจ้าของ...เขามี...ซ้ำตีตรา
รักจึงคุด...ถูกยา...บ้าสิ้นดี

.........................

อย่าให้ฉันต้องตอบอะไรเลยคนดี
กับการที่เธอถามว่าเจ็บไหม
ถ้าหากตอนนี้เธอขอจากไป
มากกว่าเจ็บมีไหม อยากใช้ตอบเธอ

รักไม่รักก็ไม่ต่างไปจากเดิม
ที่เพิ่มเติมคือความเหงาเข้ามาหา
ใจมันเจ็บแต่อดทนจนชินชา
ลืมแล้วว่าเสียน้ำตาไปเท่าใด

อยากจะดึงเธอไว้แต่ไม่กล้า
เพราะไม่มีค่าพอที่จะยื้อ
ต้องจำใจปล่อยเธอให้หลุดมือ
หัวใจฉันไม่อาจซื้อหัวใจเธอ

มีอะไรทำไมเธอไม่บอก
เธอจะหลอกลวงฉันไปถึงไหน
มีฉันแล้วยังแอบมีใครๆ
คิดจะหลอกถึงเมื่อไหร่ช่วยบอกที

กว่าจะรู้ความจริงมันก็สาย
เธอคงเห็นฉันเป็นควายในใจนี้
ฉันผิดเองที่หัวใจไม่รักดี
แต่ยังงัยควายตัวนี้ก็รักเธอ...