ท่านชายไกรสิงห์และสปัน

ท่านชายไกรสิงห์และสปัน

ลักษณะไทย ·
Vuttikorn Phavichitr
18 กรกฎาคม 2018
·

ท่านชายไกรสิงห์และสปัน

หม่อมเจ้าไกรสิงห์ วุฒิชัย ท่านเป็นเพื่อนรักของฉัน อยู่อังกฤษด้วยกัน

ท่านเรียนดีไซน์ที่ Saint Martin School of Art ของอังกฤษ ส่วนฉันเรียนที่ Paris Academy ซึ่งเป็นของฝรั่งเศส จบแล้วฉันก็เข้าไปเรียน Art ที่ Saint Martin เรียนได้ 6 เดือนก็ออก เพราะให้วาดรูปแต่คนเปลือย นางแบบก็แสนจะแย่ แก่หน้าอกห้อยยาน ส่วนนายแบบก็เป็นคนผิวดำ ทุเรศตาจริงๆ ก็เกิดความเบื่อหน่าย เวลาพักแทนที่จะสวมเสื้อกลับเดินเปลือยคุยกับคนนี้คนนั้น

วันหนึ่งท่านชายมาชวนไป Paris เราไปกัน 4 คน ท่านชาย น้องสาวของท่าน (ท่านหญิงวุฒิสวาท) และเพื่อนสาวอีกคนชื่อหนุ่ย
เช้าวันเดินทางท่านชายนั่งรถแท็กซี่มารับฉัน ฉันขำมากเมื่อเห็นหน้าท่านกระเซอะกระเซิงดูไม่ได้ ท่านบอกว่า ท่านล้างหน้าแปรงฟันไม่ทันเพราะลืมตื่น ฉันก็บอกไม่ให้ท่านพูดจนถึงสนามบิน

เราไปเช่าโฮเต็ลเล็กๆราคาถูกหน่อย ต้องประหยัด เพราะเป็นนักเรียน เบี้ยเลี้ยงจำกัดมาก ยุคนั้นแลกเงินแสนจะลำบาก เวลาออกไปรับประทานอาหาร เราก็ได้แต่ยืนกินร้านข้างทาง ไม่มีเก้าอี้ให้นั่ง กินแต่ขนมปังยาวยาวยัดไส้กรอก พอกินเสร็จเหลือหัวและหาง. ฉันก็เก็บใส่กระเป๋ารวมทั้งของเพื่อนๆด้วย. ท่านชายก็ว่าฉัน

“อียัยสปัน มันจะงกไปถึงไหนนะ เก็บกระทั่งขนมปังที่เหลือ”

ฉันไม่เถียง

แต่พอตกค่ำต่างคนต่างก็หิว ที่อยู่ไม่ใช่โรงแรมมีภัตตาคาร ดึกแล้วก็ออกลำบาก ทุกคนต้องมาขอเศษขนมปังจากฉันกิน ฉันจึงหัวเราะเยาะท่านชาย

“ น่าจะให้อดเสีย อยากปากมากมาว่าเรา ให้อดซะดีไหม”
ท่านชายทำหน้าอ้อน
“น่าขอหน่อย เราเพื่อนกันนะ”

เรานอนด้วยกันทั้งหมด 4 คน หนุ่ยกลัวผีไม่กล้าออกไปเข้าห้องน้ำคนเดียว ท่านชายก็ชอบทำผีหลอก ยังกับเด็ก หนุ่ยก็ร้องกรี๊ดกร๊าด จนเราไม่กล้าออกไปเข้าห้องน้ำข้างนอก

เรื่องอาบน้ำไม่ต้องพูดกันละ หมักไว้กลับไปอาบที่อังกฤษ ถ้าปวดหนักก็ออกไปเป็นเพื่อน. ถ้าเบาเราก็เอาเก้าอี้มาต่อ นั่งบนอ่างล้างหน้า สีฟันล้างหน้าล้างก้นก็อ่างใบเดียว
ไม่ต้องทำหน้าขยะแขยงนะคะ อยู่เมืองศิวิไลซ์เขาก็ทำอย่างนี้กันทั้งนั้น เขาไม่ถือที่ต่ำที่สูง. ทุกอวัยวะในตัวเท่ากันหมด ปากล่างปากบนก็ต้องล้างเหมือนกันหมด ถ้าจะว่าสกปรกก็สกปรกพอกันละ

“ท่านพระองค์หญิงเสด็จมาถึงแล้ว”
เสียงตะโกนบอกกัน พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าสุทธสิริโสภา ได้สัญญาว่าจะตามมาร่วมขบวนกับเรา ไม่แน่ใจว่าท่านจะมาจริง
ดีใจกันมาก เพราะพวกเราจะได้กินดีเสียที. ท่านพาเราเข้าร้านหรูๆอร่อยๆ เรากินกันอย่างตะกละตะกลามเพราะอดอยากมา 2 วัน
ท่านรักและสนิทกับพวกเรามาก ท่านเป็น อาร์ตทิส จึงโปรดพวกเราซึ่งเป็น อาร์ตทีส ท่านชอบให้ฉันร้องเพลงให้ท่านฟัง

คงจะมีคำถามกันใช่ไหม....ว่า

พวกเราฐานะดี ทำไมถึงต้องกระเบียดกระเสียนถึงขนาดนั้น

ก็เพราะพวกเราเป็นนักเรียนที่ขึ้นกับ กพ. ยุคนั้นหลังสงคราม ประเทศไทยยังย่ำแย่ รัฐบาลเข้มงวดในการเอาเงินออกนอกประเทศ เราทุกคนต้องเอาเงินไปให้ที่ กพ. ซึ่งจะเป็นผู้รับผิดชอบในการใช้จ่ายของนักเรียน เราจึงต้องประหยัดอย่างที่สุด

ชีวิตจริงที่ยิ่งกว่านิยาย 2
สปัน เธียรประสิทธิ์

.

ที่มาของภาพ
https://www.facebook.com/groups/734710249885642/posts/1878649788825010/