ไม้ เมืองเดิม (ก้าน พึ่งบุญ ณ อยุธยา)

1 Hour 1 Day 1 Week 1 Month Forever
Login with username, password and session length

ไม้ เมืองเดิม (ก้าน พึ่งบุญ ณ อยุธยา)








ภาพกำเนิดนิยายแผลเก่านี้ ครูเหมวาดให้เห็นเป็นชายหนุ่มสองคน สวมเสื้อคอกลม แขน(ยาวพับ)สั้น
นุ่งกางเกงแพรยืนหันหลังให้ คนหนึ่งชี้นิ้วไปที่กระท่อมเบื้องหน้า


เหม เวชกร ชี้ให้ก้าน พึ่งบุญ ณ อยุธยา ดูกระต๊อบที่ชายทุ่ง อันเป็นจุดกำเนิดของเรื่อง “แผลเก่า” ในนามปากกาของ “ไม้ เมืองเดิม”
(เหม เวชกร เขียนรูปนี้จากความทรงจำ เพื่อตีพิมพ์ใน “ฟ้าเมืองไทย” เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2512)



แผลเก่า ของไม้ เมืองเดิม

http://www.reurnthai.com/index.php?topic=6879.195   
ฉากประทับใจในหนังเก่า (3)  SILA

แผลเก่า(พ.ศ. ๒๕๒๐) ผลงานกำกับโดยคุณ เชิด ทรงศรี



            ภาพยนตร์เรื่อง แผลเก่า สร้างจากบทภาพยนตร์ดัดแปลงโดย รพีพร(สุวัฒน์ วรดิลก) และ ธม ธาตรี
(นามปากกาประพันธ์นิยายของ เชิด ทรงศรี) จากเรื่อง แผลเก่า ของนักประพันธ์นิยายแนวลูกผู้ชายลูกทุ่ง

ไม้ เมืองเดิม(ก้าน พึ่งบุญ ณ อยุธยา พ.ศ. ๒๔๔๘ – ๒๔๘๕)
 
              เริ่มแต่งนิยายมีผลงานชิ้นแรก - เรือโยงเหนือ แต่ไม่มีสำนักพิมพ์ไหนสนใจ ผลงานเรื่องที่สอง -
ห้องเช่าเบอร์ ๑๓ ก็ยังคงได้รับการปฏิเสธ แต่เพื่อนสนิท เหม เวชกร จิตรกรมีชื่อผู้ตั้งสำนักพิมพ์ออกหนังสือ
คณะเหม รับเข้าเป็นนักเขียนประจำ หลังจากที่ได้ตีพิมพ์ผลงานเรื่องแรก - ชาววัง แล้วปรากฏว่าได้รับเสียง
ตอบขับไล่อย่างมากมายจากผู้อ่านจนนายก้านรู้สึกทดท้อ

จากย่ามความทรงจำ ของ เหม เวชกร เขียนลงนิตยสารฟ้าเมืองไทย เล่าที่มาของนิยายเรื่องแผลเก่า ที่ได้ชุบ
ชีวิตนักเขียนของ ไม้ เมืองเดิม ว่า

              ครูเหมพาเพื่อนรักนายก้านผู้ทดท้อไปเดินเล่นเพื่อผ่อนคลายที่ท้องทุ่งยามเย็นบนทางรถไฟสาย
ตะวันออก  ครูเหมให้กำลังใจและแนะให้นายก้านจับปากกาเขียนเรื่องใหม่อีก โดยชี้ไปที่กระท่อมกลางทุ่งนา
ยามสนธยาแลเห็นแสงไฟรำไร แล้วให้จินตนาการว่าได้เกิดเหตุกาณ์อะไรขึ้นที่นั่น นายก้านมองไปทางนั้นแล้ว
นิ่งเงียบครุ่นคิดอยู่สักพักก็ได้พล็อตเรื่องนิยายแห่งท้องทุ่งนาเรื่องใหม่
              เพียงเวลาไม่กี่วันงานเขียนชิ้นใหม่เรื่อง แผลเก่า จากนามปากกาใหม่ ไม้ เมืองเดิม ก็ได้รับการตีพิมพ์
ออกเผยแพร่ในปี พ.ศ. ๒๔๗๙ ด้วยลีลาการเขียนที่แปลกแตกต่างจากคนอื่นในยุคสมัยนั้นและเนื้อเรื่องแนวลูกทุ่ง
โดนใจทำให้นักอ่านต่างพึงพอใจให้การตอบรับเป็นอย่างดีต่อเนื่องถึงผลงานต่อๆ มาจากนามปากกา ไม้ เมืองเดิม




.....
           ครูเหมเขียนถึง ไม้ เมืองเดิมอีกครั้งเป็นยามบั้นปลายชีวิตของ ไม้ เมืองเดิมผู้ป่วยด้วยโรคพิษสุราเรื้อรัง
จนมีอาการมือสั่นต้องใช้ผ้ามัดมือไว้ยามจะเขียนหนังสือ แล้วท้ายที่สุดก็ไม่สามารถเขียนหนังสือได้
          ภาพที่วาดเป็น ไม้ เมืองเดิมที่ป่วยหนักร่างกายซูบผอมนอนอยู่ในห้องเช่าบอกให้ภรรยาซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ
จดนิยายตามคำพูด (ไม้ เมืองเดิม จากไปอย่างยากไร้,ภรรยาไม่มีเงินที่จะทำศพ ต้องขายลิขสิทธิ์นิยายทั้งหมด
ของท่านเพื่อนำเงินมาใช้จ่าย) 

         ส่วนภาพกำเนิดนิยายแผลเก่านี้ ครูเหมวาดให้เห็นเป็นชายหนุ่มสองคน สวมเสื้อคอกลม แขน(ยาวพับ)สั้น
นุ่งกางเกงแพรยืนหันหลังให้ คนหนึ่งชี้นิ้วไปที่กระท่อมเบื้องหน้า




.....
             ก่อนจะมาถึง แผลเก่า ฉบับเชิด ทรงศรี ปี ๒๕๒๐ นี้, แผลเก่า ได้ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ออกฉาย
มาแล้ว ๒ ครั้ง ดังนี้
    – พ.ศ. ๒๔๘๓  ภาพยนตร์ฟีล์ม ๓๕ มม. ขาว-ดำ พากย์สด(โดยทิดเขียว - จากใบปิดโฆษณา)
สร้างโดย “บูรพาศิลป์ภาพยนตร์” (บริษัทสร้างภาพยนตร์ในยุคแรก ๆ ของไทย)
กำกับโดยพรานบูรพ์ ผู้ได้แต่งเพลงประกอบเรื่องคือ เคียงเรียม สั่งเรียม และขวัญ(ของ)เรียม
นำแสดงโดย สมพงษ์ จันทร์ประภา และ อบเชย ชุ่มพันธ์
   – พ.ศ. ๒๔๙๗  ภาพยนตร์ฟีล์ม ๑๖ มม. สีธรรมชาติ พากย์สด สร้างโดยบูรพาศิลป์ภาพยนตร์อีกครั้ง
กำกับโดย อรรถ อรรถไกวัลวที, นำแสดงโดย ชีพ ชูพงษ์ (ท้วม ทรนง) และ พรทิพย์ โกศลมัชชกิจ




.....
           จากจอเงิน, แผลเก่า ได้ถูกนำมาถ่ายทอดสู่จอแก้วทางไทยทีวีช่องสี่ บางขุนพรหม เมื่อ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๐๗
จากการกำกับโดย ทัต เอกทัต, นำแสดงโดย พระเอกของช่องผู้โด่งดัง - กำธร สุวรรณปิยะศิริ และ นางเอกใหม่เอี่ยม -
นันทวัน เมฆใหญ่       
           หลังจากจบละครเรื่องนี้ที่เป็นผลงานชิ้นแรก, นันทวันก็จากเมืองไทยไปศึกษาต่อต่างแดน ก่อนที่จะกลับมาแล้ว
แต่งงานกับพระเอกกำธรในเวลาต่อมา ทั้งสองครองคู่อยู่ยาวนานตราบจนฝ่ายชายจากไปเมื่อพ.ศ. ๒๕๕๓

โดม สุขวงศ์ นักอนุรักษ์ภาพยนตร์เกียรติคุณ หอภาพยนตร์ (องค์การมหาชน) กล่าวถึงละครครั้งนั้นว่า
            "ส่วนตัวแล้วเราประทับใจ แผลเก่า ในภาพที่เป็นละครทีวีในวัยเด็ก รู้สึกว่ามันครอบงำเราอยู่หลายวัน
เพราะฉะนั้นมันมีความรุนแรงในทางความรู้สึก เหมือนกับรักสาวครั้งแรก.."

สองภาพของคุณกำธร มาจากละครเรื่อง รอยไถ และ ลูกทาส







.....
ส่วนเพลงเอกใน แผลเก่า ๒๕๒๐ ประกอบด้วย ๓ เพลงเดิมของครูพรานบูรพ์ และ เพิ่มอีก ๒ เพลง ได้แก่
     แสนแสบ ซึ่งเป็นหนึ่งในเพลงดังของชรินทร์ นันทนาคร, คำร้องโดย ชาลี อินทรวิจิตร,ทำนองโดย สมาน กาญจนะผลิน
บันทึกแผ่นเสียง พ.ศ. ๒๕๐๓ นำมาแปลงเนื้อร้องเล็กน้อย กับ
     ลำนำแผลเก่า แต่งขึ้นใหม่ โดย ครูสง่า อารัมภีร์ และ ธม ธาตรี
     ขับร้องโดยสองนักร้องลูกทุ่งแถวหน้าแห่งยุค ผ่องศรี วรนุช และ ไพรวัลย์ ลูกเพชร
     เรียบเรียงเสียงประสานโดย ชลหมู่ ชลานุเคราะห์ บรรเลงโดยวงดุริยางค์ กรมศิลปากร

รับฟังได้ที่ https://soundcloud.com/rabbit1963/sets/gd5myt0osbaz

           "แม่แกว่า...ผู้ชายหน่ะเหมือนปลา พอน้ำใหม่มามันก็ไปกับน้ำใหม่ ฉันจึงกลัวนักเออ"
           "อ๋อ เรียม ก็จริงของแกอยู่บ้างหรอก แต่ใจฉันหน่ะเห็นว่า น้ำใหม่มันก็น้ำเก่า ไอ้น้ำเก่ามันก็ไหล
มาเป็นน้ำใหม่ ขึ้นๆลงๆอยู่ในคลองเดียวกันนั้นแหล่ะ
            เรียมเอ๋ยอย่ากลัวเลยพี่ไม่ใช่ปลารักน้ำอย่างว่าหรอก หัวใจพี่เติบ หัวใจพี่ใหญ่ อย่างตะเข้รักวัง
ถึงน้ำเก่าจะไปน้ำใหม่มันจะมาหรือน้ำมันจะแห้งขอดจนพี่ต้องตายคาวัง..เพื่อต้องตายอยู่กับเรียมคนเดียวจริงๆ"




.....

https://www.youtube.com/watch?v=IFJlSUYzPoc&t=5s

ลำนำแผลเก่า ไพรวัลย์ ลูกเพชร

https://youtu.be/IFJlSUYzPoc

------------------------------------------------

https://www.youtube.com/watch?v=WOjYn3Y-I44&t=69s

ลำนำแผลเก่า - ทนงศักดิ์ ภักดีเทวา

https://youtu.be/WOjYn3Y-I44

-----------------------------------------------

          เรียมเศร้า คิดแล้วยิ่งเศร้า เจ้าขวัญใช่อื่นไกลเลยแม้จะเป็นชาวไร่ชาวนา มันก็รักจริง
หัวใจรักของมันหลักแหลมแก่กล้า มิเพราะมันรักหรือพี่เริญกับพ่อจึงอยู่โดยสวัสดิ์ ส่วนนายจ้อย
ต้นเรื่องถูกฟันอย่างหนำใจ
          เรียมคิดขนลุกขนพองถึงคืนหลัง ๓ ปีโน้น ขวัญมอมหน้าตัดฝาเข้าไปในโรงนา มันมาหา
ด้วยความรักที่ซื่อสัตย์ ฝ่าอันตราย แล้วเธอเล่า ขณะนั้นรู้สึกเช่นไร รักมัน-หลงมัน โธ่เอ๋ย ขวัญ_เอ๋ย
ฉันผิดเสียแล้วที่หลอกลวงทรมานให้คอยฉันจนป่านนี้ โอ้_พี่ขวัญ ฉันผิดลึกนัก ฉันลืมแผลเก่าของฉัน
เพราะกรุงเทพแท้ๆ กรุงเทพฯให้ความเพลิดเพลินซึ่งฉันไม่เคยพบเลยในทุ่งบ้านเรา
           ฉันหลับอยู่ทุ่งบางกะปิตั้งแต่เกิดมาจนรุ่นสาว และฉันก็เสียสาวเพราะขวัญของฉัน_ฉันมาตื่นเอา
ในกรุงเทพฯ เพียง ๓ ปีเท่านั้นฉันก็ลืมที่นอนซึ่งหลับอย่างแสนสบายมาแต่เล็ก ฉันกำลังหลับอยู่กลาง
พระนครเมื่อ ๓ ปีมานี้
           และก็บางกะปินี่เองที่ปลุกให้ฉันตื่นรู้จักบ้านเกิดเมืองนอนของฉันอีกครั้งหนึ่ง เมื่อกลับจากบางกะปิ
เมื่อกลับจากเธออย่างหญิงเจ้าเล่ห์ นายขวัญ_พี่ขวัญ บางกะปิของเราปลุกฉันตื่นแล้ว บางกะปิของเราทุกหย่อม
หญ้า วังน้ำนั่นสุขกว่ากรุงเทพฯเป็นไหนๆ


https://www.youtube.com/watch?v=S9Hgz5bDvAg

ขวัญของเรียม นันทวัน เมฆใหญ่

https://youtu.be/S9Hgz5bDvAg

-----------------------------------------------

https://www.youtube.com/watch?v=AidFysFqZag

ขวัญเรียม - ส่งศรี จันทรประภา ( ต้นฉบับ 2483 )

https://youtu.be/AidFysFqZag

จากภาพยนตร์เรื่อง แผลเก่า ฉบับ พ.ศ. 2483
ประพันธ์โดยพรานบูรพ์
ขับร้องโดย ส่งศรี จันทรประภา ( ยอห์นสัน)
แห่งคณะละคร"จันทโรภาส"

------------------------------------------

            นอกจากเพลงไทยสากลแล้ว เชิดยังได้ตั้งใจนำเพลงพื้นบ้านภาคกลาง เช่น ลิเก ลำตัด ด้น เหย่ย ฉ่อย
พวงมาลัย นางหงส์ มาประกอบ(แม้เพลงๆ นั้นจะไม่ได้ใช้ร้องในแถบบางกะปิตามท้องเรื่อง) ทำให้ได้กลิ่นอาย
สายเสียงชาวบ้านในชนบท อีกทั้งยังช่วยสนับสนุนเรื่องราวในหนัง ไม่ว่าจะเป็นการบอกนิสัยร่าเริง รักสนุกของขวัญ
จากเพลงที่เขาร้อง หรือ การสร้างบรรยากาศของเหตุการณ์ข้างหน้าด้วยเพลงกล่อมขวัญนาค กล่อมลูก ที่ถ่ายทอด
ความรักของพ่อแม่และบ่งบอกว่าขวัญจะบวช

บางเพลงลิเกที่ขวัญร้องเกี้ยวเรียม

      แม่นุ่งดำยืนเด่น พี่อยากจะเป็นเกี่ยวดอง
      แต่วาสนาพี่มันต้องจึงไม่สะเด็ดสะเด่า
      ขวัญรักเรียมยังไม่สะดวกเหมือนน้ำลวกสะเดา



--------------------------------------------

แผลเก่า (๒๕๒๐)

ถ่ายทำด้วยฟิล์ม ๓๕ มม. สีอีสแมนท์(Eastman) พากย์เสียงทับ
กำกับ, อำนวยการสร้าง - เชิด ทรงศรี
บทภาพยนตร์-รพีพร, ธม ธาตรี จากบทประพันธ์ของไม้ เมืองเดิม
(ข้อมูลจาก ดร.รังสิมา กุลพัฒน์ ผู้เขียนวิทยานิพนธ์เรื่อง แผลเก่า: จากนวนิยายสู่ภาพยนตร์ ระบุว่า
คุณเชิดให้เครดิตรพีพรด้วย แต่รพีพรไม่ได้เขียน เขาเขียนเอง
คหสต. คิดว่า เชิด คงได้พูดคุยปรึกษากับรพีพร ผู้เขียนบทละครโทรทัศน์เจ้าประจำของคณะนาฏศิลป์
สัมพันธ์ผู้จัดละครย้อนยุคทางช่องสี่ บางขุนพรหม เช่น ขุนศึก,รอยไถและแผลเก่า)
ถ่ายภาพ - กวี เกียรตินันท์, โสภณ เจนพานิช, สุทัศน์ บุรีภักดี, สมชัย ลีลานุรักษ์/ กำกับศิลป์ - อุไร ศิริสมบัติ
ดนตรีประกอบ - เสรี หวังในธรรม
ผู้แสดง - สรพงษ์ ชาตรี, นันทนา เงากระจ่าง, ส.อาสนาจินดา, ศรินทิพย์ ศิริวรรณ, สุวิน สว่างรัตน์
ความยาว ๑๓๐ นาที






.....
              และแล้ว ก็เป็นไปตามคาดเมื่อปรากฏว่าไม่มีสายหนังใดซื้อ "แผลเก่า" ไปฉาย เพราะมองไม่เห็นแวว
ทำเงิน แต่ หลังจากที่แผลเก่าได้เข้าฉายในโรงหนังอินทราบนจอโค้งกว้างตระการตาแบบหนัง ๗๐ มม. ร่วมด้วย
โรงอื่นในเครือเมื่อ ธันวาคม ๒๕๒๐ ปรากฏว่าได้รับการตอบรับอย่างดีผิดคาด ด้วยคุณค่าของตัวหนังที่ประทับใจ
ผู้ชมโดยถ้วนหน้า สามารถยืนโรงฉายอย่างยาวนานนับเดือนๆ และทำรายได้เป็นประวัติการณ์อย่างที่ไม่มีหนังไทย
หรือเทศเรื่องใดเคยทำได้มาก่อนที่ ๑๓ ล้านบาท(ในยุคนั้นที่ค่าตั๋วอยู่ที่ ๑๐ - ๓๐ บาท)




.....
จากนิยายขนาดสั้น ๖ บท

      – บทที่ ๑ ลูกศัตรู  – บทที่ ๒ คู่สาบาน – บทที่ ๓ อ้ายขวัญฝากลาย
      – บทที่ ๔ สายน้ำเก่า – บทที่ ๕ เจ้าพ่อบันดาล – บทที่ ๖ อวสานอ้ายลูกทุ่ง

          แนวลูกทุ่งไทยร่วมสมัยพ.ศ. ๒๔๗๙ เค้าโครงเรื่องรักนี้มีกรรมของคู่รักจากสองครอบครัวที่เป็นอริกัน
(แบบว่า A pair of star-cross'd lovers take their life. - Romeo and Juliet - Shakespeare.)
          โดยมีฉากหลังคือบางกะปิ เมื่อครั้งที่ยังเป็นย่านชานเมืองพระนคร พื้นที่แลไปเห็นเป็นท้องทุ่งนาเขียวขจี
มีลำคลองแสนแสบทอดตัวไหลผ่าน ชาวบ้านยังคงดำรงวิถีชีวิตแบบชนบทไทย เอื้อให้เชิดสามารถเพิ่มเติมสอดใส่
สำแดงความเป็นไทยลงในบทภาพยนตร์
          ไม่ว่าจะเป็นขนบธรรมเนียมประเพณี ศิลปะพื้นบ้าน ความเชื่อ,ศรัทธาและค่านิยมเดิม ในขณะเดียวกันก็ยัง
ได้สะท้อนภาพสังคมที่เหลื่อมล้ำแตกต่างระหว่างชนบทกับเมืองกรุงที่เปลี่ยนแปลงไปสู่ความเป็นตะวันตกมากขึ้น






.....
          และ ด้วยงานสร้าง,งานกำกับที่พิถีพิถันบรรจง ส่งผลให้หนังไทยลูกทุ่งอย่าง แผลเก่า ๒๕๒๐ ซึ่งแหวกแนว
แตกต่างจากหนังไทยในตอนนั้น(คล้ายกับเมื่อครั้งเป็นนิยายแรกพิมพ์เผยแพร่) แลโดดเด่นกว่าหนังไทยเรื่องอื่นๆ
คอหนังให้ความสนใจและเมื่อได้ดูแล้วต่างก็ชื่นชอบเต็มอิ่มไปกับเนื้อเรื่อง,บทที่เข้มข้นบันเทิงและงานสร้างที่ดูรู้ว่า
ทุ่มเทตั้งใจจริง เกิดกลายเป็นกระแส
          ส่วนสำคัญอย่างหนึ่งที่ต้องกล่าวถึงไว้ คือ อ.คึกฤทธิ์ ปราโมช ได้เขียนชื่นชมแผลเก่าลงคอลัมน์ในนสพ.สยามรัฐ
ว่า ดี ดีมาก และ คอลัมน์จากหน้านสพ.ฉบับนั้นก็ได้ถูกนำมาติดไว้ที่บริเวณหน้าโรงด้วย

ใบปิดมุมขวาบน, ชื่อบริษัท เชิดไชย ภาพยนตร์ คือลายมือของอ.คึกฤทธิ์

คำโปรยด้านล่างลงไป - ในชั่วชีวิตที่ท่านได้ดูหนังมา เคยดูเรื่องไหน? สนุกที่สุด...สะใจที่สุด...เท่า




.....
จดหมายข่าวหอภาพยนตร์ ปีที่ ๘ ฉบับที่ ๔๗ กันยายน-ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๖๑ หน้า ๑๒ - ๑๙

http://www.fapot.org/files/images/news47.pdf





http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=6879.0;attach=69373;image

http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=6879.0;attach=69374;image


.....
           จากนักประพันธ์ผันมาเป็นทั้งผู้กำกับและเขียนบท, เชิดได้แต่งเติมเสริมใส่เรื่องราวรายละเอียด
เพิ่มลงในบทหนัง ทำให้ได้อรรถรสดรามาแบบเข้มขุ่นข้นโคลน ตัวละครที่มีบทบาทน้อยนิดกลับมีบทที่
โดดเด่นลุ่มลึกมากขึ้น และ ด้วยความสามารถในการถ่ายทอดของสองนักแสดงอาวุโสทำให้ฉากจาก
นักแสดงสองท่านนั้นสร้างความประทับใจจำมาจนถึงวันนี้

            ส. อาสนจินดา สวมบทผู้ใหญ่เขียนพ่อของขวัญคู่อริกับกำนันเรืองพ่อของเรียม ในนิยายแทบไม่มี
บทพูดแต่เชิดก็ได้เพิ่มเติมบทสนทนาและบทบาทเพิ่มขึ้นให้สมกับฝีมือระดับศิลปินแห่งชาติ
            ฉากดรามาตราตรึง เป็นตอนที่ผู้ใหญ่เขียนตัดสินใจทำเพื่อลูกโดยยอมก้มหัวและถึงขนาดอาจจะก้ม
ลงกราบเท้ากำนันเรืองเพื่อขอเรียมให้ขวัญโดยยอมแลกกับที่นาของตน ท่ามกลางเสียงหัวเราะเย้ยหยันของ
พรรคพวกกำนัน จนแม่เริ่มของเรียม(ที่เขียนบทเพิ่มเติมให้เป็นอดีตคนรักของผู้ใหญ่เขียน) ทนมองดูแบบเงียบๆ
อย่างภรรยาใต้มือใต้เท้าสามีไม่ไหวต้องเข้ามาห้ามและบอกให้อดีตคนรักไปเสีย




.....
และ  อีกฉากหนึ่งตอนท้ายเรื่อง เมื่อผู้ใหญ่เขียนถือผ้าไตรวิ่งบอกชาวบ้านด้วยความสุขใจว่า “ไอ้ขวัญจะบวช”
       แต่แล้วผู้ใหญ่เขียนก็สะดุดล้มลง, ผ้าไตรหลุดกระเด็นตกลงพื้นพร้อมกับเสียงปีนที่ดังขึ้น....




.....
           ศรินทิพย์ ศิริวรรณ เป็นเริ่ม, แม่ของเรียม ไม่มีบทเจรจาในนิยายแต่เชิดได้มีการปรับเพิ่มบทสนทนา
และบทบาทเข้มข้นขึ้นเช่นกัน โดยให้แม่เริ่มเป็นอดีตคนรักของผู้ใหญ่เขียน(อีกหนึ่งชนวนของการเป็นอริกัน
ดังกล่าวข้างต้น) และเป็นแม่ที่พยายามอย่างยิ่งที่จะปกป้องเรียม
            เมื่อพ่อเฆี่ยนตีเรียมที่ไปรักชอบพอกับลูกศัตรู แม่พยายามจะเข้าช่วยจึงถูกพ่อฟาดด้วยไม้เรียวไปด้วย
สุดท้ายเรียมก็โดนจองจำขังโดยที่แม่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้แต่ร้องคร่ำครวญ




.....
           ฉากสะเทือนอารมณ์พีค เมื่อเรียมกลับจากบางกอกมาเยี่ยมแม่ที่ป่วยหนัก ขณะเดินขึ้นเรือน,เรียมก้มลง
หยิบเสื้อที่ขาดวิ่นของแม่ที่ถูกทิ้งอยู่บนลาน
            เรียมนึกย้อนไปถึงวันนั้นที่ถูกพรากไปบางกอก แม่สวมเสื้อตัวนี้พยายามยื้อยุดอย่างที่สุดแล้วแต่ก็ไม่สามารถ
ผ่านมือ,เท้าและไม้ของกำนันเรืองไปช่วยเรียมได้ หลังจากเหตุการณ์คราวนั้นแม่เริ่มก็ตรอมใจและทรุดป่วยลง และ
ก่อนลมหายใจสุดท้ายแม่ได้ฝากข้อคิดสะกิดสติเรียมอย่าได้เลือกคู่ครองผิดเพราะเงินอย่างที่แม่พลาดไปแล้ว
            ทั้งสองฉากจากฝีมือการแสดงชั้นครูของศรินทิพย์ ศิริวรรณ นี้โดยความรู้สึกส่วนตัวแล้ว, สร้างความเศร้า
และประทับใจจำยิ่งกว่า




.....
             ฉากตอนจบด้วยความตายของขวัญเรียม (ซึ่งสะเทือนอารมณ์ในระดับหนึ่ง) ที่เชิดดัดแปลงจากนิยาย
ให้ความตายของเรียมเป็นการจงใจใช้มีดปลิดชีพตน (คล้ายกับจูเลียตใช้มีดแทงตัวตายตามโรมีโอ) แทนที่จะเป็น
ไปตามในนิยายที่เรียมสิ้นใจเพราะ

            ...เรียมดำน้ำลงไปโดยแรงและรวดเร็ว ปลายมีดซึ่งเจ้าขวัญยังกำอยู่แน่นเมื่อตายสวนคอแทบมิดใบมีด
แล้วเธอก็กอดคออ้ายขวัญ หนุ่มลูกบ้านทุ่ง ขาดใจตายอยู่ใต้พื้นแทบตลิ่งรักของเจ้าทั้งสองเมื่อสามปีโน้น




.....
             หอภาพยนตร์ (องค์การมหาชน) ได้รับมอบฟิล์มเนกาทีฟแผลเก่าจากเชิด ทรงศรี มาเก็บรักษาไว้เมื่อ
ปี ๒๕๓๑ จากนั้นเมื่อได้นำฟิล์มนี้ออกมาพิมพ์ใหม่ในปี ๒๕๔๙ เพื่อออกฉายในงานเทศกาล  Tout à fait Thaï
ที่ฝรั่งเศสก็ได้พบว่าภาพเริ่มออกเป็นสีเขียวแสดงถึงการเริ่มเสื่อมสภาพ
             ถึงปีพ.ศ. ๒๕๕๙ หอภาพยนตร์จึงได้เลือกแผลเก่าเพื่อส่งไปบูรณะเมื่อเดือนกันยายน พ.ศ. ๒๕๖๐
โดยยังคงใช้บริการจากแล็บ L’Immagine Ritrovata ของอิตาลีที่เคยบูรณะเรื่อง สันติ-วีณา
             ๑ ปีเต็ม การบูรณะฟิล์ม แผลเก่า ฉบับเชิด ทรงศรี ก็ได้สำเร็จลง พร้อมปรากฏสู่สายตาสาธารณชน
บนจอเงินอีกครั้งเมื่อเดือนกันยายนที่ผ่านมา

ภาพเปรียบเทียบก่อนและหลังการบูรณะ

          สมชายก็ยิงสวนขึ้นสองสามนัดติด ๆ กัน มันล้มฮวบใหญ่ พยายามจะลุกขึ้น แต่แล้วก็ล้มลงอีก เลือดไหลปรี่
ที่ชายโครงและเหนือทรวงอก
          "เรียม เรียมของพี่เอ๋ย" มันกุมแผลร้องเรียกเจ้าเรียมซึ่งกำลังตกตะลึง "พี่คงตายแน่ ตาย ๆ พี่ต้องตายเพราะ
รักเจ้าคนเดียว มานี่เถิด มาจำหน้าพี่ไว้" มันทิ้งมีดลงข้างตัว กวักมือไปทางเรียม เธอผวาเข้าหามัน หวังจะช้อนศีรษะมัน
แต่เจ้าขวัญยกมือห้าม "อย่าต้องตัวพี่เลย เรียม พี่กำลังจะสั่งเจ้าไปถึงพ่อแก บอกพ่อแกว่า พี่จะลาไปก่อน ยัง พี่ยังไม่
ตาย ที่นี่ไม่ใช่ที่ตายของเรา
           โอ๋ เรียม เจ้าฆ่าพี่แท้ เจ้าฆ่าผัว เรียมเอ๋ย เจ้าฆ่าผัวของเจ้าด้วยมือคนอื่น พี่รักเจ้าด้วยใจซื่อ แผลเก่าของพี่
เป็นแผลรักแผลรอ เรียมเอ๋ย อีเรียม ๆ แผลใหม่นี้เป็นแผลจากของกูเพราะมึงชัง" มันหยุดพูด ฝืนมานะด้วยใจทรหด
อดทน ลุกชันเข่า หยิบมีด เดินโซซัดโซเซ




.....
          วิญญาณรักทั้งสองดวงของแม่เรียมและนายขวัญคงขึ้นล่องและดำผุดดำว่ายอยู่ทุกฤดูน้ำหลากกันอย่างแสนสำราญ
สถิตเสถียรเป็นเจ้าแม่แห่งความรัก เจ้าพ่อแห่งลำน้ำทุ่งท่าของบางกะปิ อยู่ตลอดกาลนาน




.....



..........
ขอขอบคุณ เรื่องและภาพจากเรือนไทย.วิชาการ.คอม โดย SILA

http://www.reurnthai.com/index.php?topic=6879.195

https://www.youtube.com/watch?v=BWXpoIrzKbI

มองมุมหนัง ชุบชีวิต "แผลเก่า" หนังไทยระดับตำนานของ เชิด ทรงศรี

https://youtu.be/BWXpoIrzKbI

--------------------------------

https://www.youtube.com/watch?v=bbRDd9bZ2j8

ทำไมจึงต้องเป็น "แผลเก่า"

https://youtu.be/bbRDd9bZ2j8

--------------------------------