บางปู : นกกาบบัว

บางปู : นกกาบบัว

เช้าวันหนึ่งในช่วงสงกรานต์ พ.ศ. 2567 ผมก็ออกเดินทางอีกครั้ง
มีคนรายงานว่าเห็นนกชายเลนปากช้อนที่เดอะเกลือคาเฟ่
มีความมั่นใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าเป็นครั้งที่สองแล้วที่มาที่นี่
หลังจากมาสำรวจครั้งแรกอย่างไม่คาดหวัง ซึ่งก็ตามนั้นจริงๆ

จอดรถตรงคาเฟ่ สะพายขาตั้งกล้องพร้อมกล้องสองตาออกไป
ใช่แล้ว คราวนี้ผมแบกขาตั้งกล้องมาด้วย เดินไปตามคันดิน
ที่เห็นว่าน่าจะกินแห้วมากกว่าครั้งที่มาคราวก่อน
เพราะตอนนี้เป็นฤดูร้อน เค้ากำลังเก็บเกลือ แปลว่าน้ำแห้ง

สวนทางกับเพื่อนนักดูนก เลยถามข่าวก็ได้คำตอบว่า ไม่เจอ
เป็นอันว่าแบกขาตั้งกล้องมาฟรี ก็ไม่เป็นไร ถ่ายภาพนกน้ำ
ที่ยังคงหากินอยู่ แน่ๆ คือพวกนกยางโทน นกกาน้ำ
นกสตินท์ อะไรไป จนร้อนไม่ไหวเลยเดินกลับ

บนฟ้ามีนกตัวใหญ่บินผ่าน มองจากกล้องสองตา
เห็นว่าเป็นนกกาบบัว กว่าจะวางขาตั้ง ส่องหา
นกก็บินหายลับไปจากสายตา แบกขาตั้งต่อไป
จนใกล้จะถึงรถ ก็เห็นฝูงนกกลุ่มใหญ่

แวบแรกเยอะขนาดนี้คงเป็นนกปากห่างแน่ๆ
แต่ไหนๆ ก็ลองส่องสักหน่อย กลายเป็นนกกระทุง
น่าเสียดายที่ไม่ได้ถ่ายเค้าตอนอยู่บนดิน
ก่อนหน้านี้ก็เห็นว่าบินลงบ่อข้างๆ แต่ว่าข้ามทางไปไม่ได้

จากฉะเชิงเทราเพื่อไม่เป็นการเสียเที่ยว ก็เลยแวะบางปู
ที่ได้ข่าวว่ามีนกอพยพหลายตัวมาลง รวมถึงจับแมลงคิ้วเหลือง
เดินหาเรือนสกุณาก่อนเลย เพราะมาหลายครั้งก็ยังหาไม่เจอ
แต่คราวนี้ไม่ผิดหวังเพราะว่าได้เส้นทางมา มีบ่อน้ำอยู่ตรงหน้า

นกหลายชนิดพักอาศัย แต่ที่น่าสนใจคือนกที่เราแห้วมาจากเดอะเกลือ
นกกาบบัว 2 ตัว ตัวหนึ่งน่าจะเป็นผู้ใหญ่ ส่วนตัวขนโทรมๆ คงเป็นเด็ก
หลังจากนั้นก็เดินไปยังจุดเล่นน้ำนกจุดใหม่ ที่ย้ายมาจากหลังห้องน้ำ
ไม่ไกลกันมีจุดที่เค้ารอนกจับแมลงคิ้วเหลืองกับนกแซวสวรรค์มาลง

คนหนึ่งไปนั่งอยู่ใกล้มาก จนผมเชื่อว่า แห้วแน่นอน
แต่มาแล้วก็ลองสักหน่อย ราวครึ่งชั่วโมงผ่านไปก็ไร้วี่แวว
ได้เวลากลับบ้านเสียที

ท่ามกลางกระแสการปล่อยนกกระเรียนที่ห้วยจระเข้มาก
หรือโครงการล่าสุดอย่างนกกระสาคอขาวที่ป่าดงใหญ่
ย้อนกลับไปเมื่อ 30 ปีก่อน นกกาบบัวเป็นนกที่หายาก
แหล่งอาศัยในธรรมชาติที่มีการทำรังแห่งสุดท้ายอยู่ที่ทะเลน้อย
ในขณะที่นกกระทุงนั้นไม่เคยพบในธรรมชาติมานานกว่านั้นมากแล้ว

ช่วงเวลานั้นผมได้มีโอกาสไปฝึกงานที่สวนสัตว์เปิดเขาเขียว
ทุกเช้าที่เดินลงไปจากบ้านพัก จะเห็นสระน้ำขนาดใหญ่
มีนกกระทุงและนกกาบบัวลอยคออยู่รวมกันเป็นฝูง
ถามว่ามาจากไหน ก็คือนกที่ปล่อยออกมาจากกรงเลี้ยง

ถามว่าต้นสายของนกพวกนี้มาจากไหน
ก็มาจากสวนสัตว์เขาดินที่มีมากอีกนั่นล่ะ
แปลว่านกพวกนี้ปรับตัวง่ายในการขยายพันธ์

ต่างจากนกระสาคอขาวที่มีที่มาจากอีกแหล่งหนึ่ง
จึงมีจำนวนเริ่มต้นน้อยกว่าและผสมพันธ์ยากในกรงเลี้ยง
โชคดีอย่างเดียวที่พวกมันมี คืออายุที่ยืนยาวมากพอ
ที่จะให้เจ้าหน้าที่มีประสบการณ์ในการขยายพันธ์พวกมันได้

นานวันผ่านไป นกกาบบัวและนกกระทุงที่อาศัยในสวนสัตว์เขาเขียว
ก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เกิดการแย่งกันทำรังและหาอาหาร
นกกลุ่มหนึ่งจึงอพยพออกไป ยังแหล่งน้ำขนาดใหญ่ที่อยู่ใกล้กัน
อ่างเก็บน้ำบางพระ กลายเป็นแหล่งดูนกน้ำหายากขนาดใหญ่
จนในปัจจุบันก็ได้เพิ่มประชากรออกไปอาศัยในพื้นที่รอบๆ นั่นเอง

.
ที่มา : ขอขอบคุณเรื่องและภาพจาก
ผู้ชายในสายลมหนาว
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=nontree&month=04-2024&date=19&group=22&gblog=117
.