|
ppsan
|
 |
« on: 28 September 2023, 20:52:30 » |
|
[23] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน พาลีฆ่าทรพี โดย กลม บางบาน
ปฐมบทแห่งรามเกียรติ์
ตอนที่ 23 พาลีฆ่าทรพี
.
ทรพีจึงวิ่งไปเขาไกรลาส
...เฮ้ย พระอิศวร ข้าทรพี สู้กับข้าเอาป่าว ไม่มีใครกล้าสู้กับข้าเลยเนี่ย เขาบอกให้มาสู้กับท่านเนี่ย ท่านลงมาสู้กับข้าเอาป่าว...
พระอิศวรก็เซ็งเป็ดเลย โบ้ยมาให้ข้าทำไม ไม่อาวนะ ให้ข้าไปสู้กับควายนี่น่ะรึ โอย ตาย ๆ ๆ ตายหยังเขียด มันจะเป็นไปได้ยังไงกันเล่า
...เจ้าทรพี มึงมันจะมากไปแล้วนะ ให้มันน้อยๆหน่อย เยอะนะเนี่ยเราน่ะ กะอีแค่ฆ่าพ่อได้เท่านี้ ทำเป็นตี๋หัวตั้ง ว้าวุ่น กร่างซะไม่มี เอางี้ก็แล้วกัน...
พระอิศวรจึงโบ้ยต่อ
...ข้าขอสาปเจ้า ก่อนที่เจ้าจะสู้กับข้า ให้เจ้าไปสู้กับลูกน้องข้าก่อน ไปสู้กับพาลี เจ้าเมืองขีดขินที่เป็นลูกของพระอินทร์ ไปสู้กับมัน แล้วให้เจ้าแพ้มัน ตายไปเกิดใหม่เป็นลูกของพญาขร (น้องชายของทศกัณฐ์) ที่เป็นยักษ์ ให้เจ้าชื่อว่า มังกรกัณฐ์ แล้วให้ไปตายด้วยศรของพระนารายณ์... (โอย ท่านอิศวร จัดเต็มเลยนะท่าน สาปเบิ้ล 2 ชาติ, 2 ชั้นเลยทีเดียวนะ ตายทั้งชาตินี้ และตายทั้งชาติหน้าด้วย)
.
มึงจะสู้กูไม่คู่พักตร์ แม้นรักจะใคร่ราวี
เอ็งจงรีบไปยุทธยง ด้วยพาลีลูกองค์โกสีย์
ให้มึงสิ้นชีพชีวี ด้วยฤทธีพญาพานร
แล้วจงไปเอากำเนิด บังเกิดเป็นบุตรพญาขร
ชื่อมังกรกัณฐ์ฤทธิรอน ให้ตายด้วยศรพระจักรา
.
ทรพีได้ฟังคำสาปของพระอิศวร แทนที่จะได้สติ กลับฟังเพี้ยนไปว่า...อย่ามาสู้กับข้าเลย ให้ไปสู้กับพาลีเถอะ...
ทรพีจึงวิ่งไปที่เมืองขีดขิน ไปถึงก็ไล่ขวิดลิง ขวิดทุกอย่างที่ขวางหน้า ขวิดไปทั่วด้วยความบ้าคลั่งที่ไม่มีใครกล้าสู้กับตน แล้วตะโกนท้าว่า
...เฮ้ย พาลี ไหนพาลี พาลีอยู่ไหน ออกมาสู้กับข้าซะดีๆ ข้าน่ะไปท้าสู้กับพระอิศวรมาแล้ว แต่ไม่กล้าสู้กับข้า แถมยังบอกให้มาสู้กับเจ้าแทน...
...เฮ้ย ๆ ใครชื่อพาลี ออกมาสู้กับข้าเลย...
พาลีนั้นเป็นคนจริง เอ้ย! เป็นลิงจริง (แบบท่านชาดา) เมื่อได้ยินแบบนั้น ก็คว้าอาวุธออกมาไล่สู้กับทรพี สู้กันไปมาอยู่นาน พาลีชักเอะใจ สู้กันมาตั้งแต่เช้า จนเย็นแล้ว ยังไม่แพ้ชนะกันซักที สงสัยควายตัวนี้จะไม่ใช่ควายธรรมดาซะแล้ว เอางี้ๆ ก็แล้วกัน ถ้าสู้ในที่เปิดแบบนี้มันสูสี ไปสู้ในที่แคบๆ ที่ข้าถนัดดีกว่า พาลีจึงท้าทรพีไปว่า
...เฮ้ย ไอ้ควาย (ควายจริงๆ ไม่ได้ด่า ไม่ได้บูลลี่นะ) เราสู้กันมาตั้งแต่เช้าจนพระอาทิตย์ตกดินละ ยังไม่แพ้ชนะสักที เอางี้ดีกว่า เราย้ายที่สู้กันไหม ไปสู้กันในถ้ำ พรุ่งนี้เช้าเจอกันที่ถ้ำนะ แล้วไปสู้กัน คืนนี้เจ้าก็ไปสั่งเสียลูกเมียเจ้า ข้าก็ไปสั่งเสียลูกเมียข้า เผื่อว่าตายขึ้นมา จะได้ตายอยู่ในถ้ำ ไม่มีใครมาเห็นศพ จะได้ไม่ต้องอายชาวบ้าน โอเคไหม... (ลิงกับควาย พูดภาษากันรู้เรื่องด้วยเนาะ555..)
ทรพีซึ่งกำลังอยู่ในอารมณ์ผยอง คึกคะนอง (มีคนสู้ด้วย ดีกว่าวิ่งไปทั่ว แล้วหนีกันหมดแบบที่ผ่านมา) จึงตอบตกลงไปว่า
...OK.สู้ที่ไหนก็ได้ ข้าก็ชนะหมดแหละพาลีเอ๋ย...พรุ่งนี้เช้าไปเจอกันที่ถ้ำนะ(ถ้ำไหนวะเนี่ย) อย่าเบี้ยวนะเว้ย...ข้าอยากสู้กับเจ้าให้รู้แพ้รู้ชนะ รู้เป็นรู้ตายกันไปข้างเลย...
พาลีเมื่อกลับเข้ามาที่เมืองแล้ว ก็เรียกสุครีพ ซึ่งเป็นอุปราชเมืองขีดขิน มา บอกว่า
...สุครีพ พี่ไปสู้กับควายมา แล้วพี่ก็รู้สึกว่า ควายตัวนี้มันไม่ใช่ควายธรรมดาเลย มันเป็นควายที่มีฤทธิ์เดช มันต้องมีพลังวิเศษแน่ๆ...
...เอางี้นะ พี่หลอกให้มันไปสู้ในถ้ำ ถ้าผ่านไป 7 วันแล้วเนี่ยนะ ถ้าพี่ยังไม่กลับมา ให้เจ้าไปดูที่หน้าถ้ำ มันจะต้องมีเลือดใครสักคนไหลออกมา ถ้ำมันลึก พี่อาจจะต้องใช้เวลานิดนึงหลังจากฆ่าควายแล้วน่ะ คงต้องค่อยๆเดินออกมา ถ้าเลือดที่มันไหลออกมาเป็นเลือดข้นๆ ก็คือเลือดควาย เจ้าก็รอรับพี่อยู่หน้าถ้ำได้เลย...
...แต่ถ้าเลือดที่มันไหลออกมาจากถ้ำ เป็นเลือดใสๆ อันนั้นน่ะเป็นเลิอดพี่ ให้ไปหาหินมาปิดปากถ้ำ แล้วอย่าให้ใครเข้าไปในถ้ำ ไม่ให้เห็นศพพี่ มันอายที่แพ้ควายตาย...
สุครีพได้ฟังคำสั่ง ก็ตกลงตามนั้น
เช้าตรู่ ทรพีก็ไปยืนรอพาลีอยู่ที่ ถ้ำแก้วสุริยกานต์ ตามที่นัดกันไว้ ส่วนพาลีก็ไปที่ถ้ำ เพื่อที่จะไปสู้กับทรพี แล้วต่อสู้กัน ไม่แพ้ไม่ชนะสักที เป็นเวลา 7 วัน
พาลีรู้สึกเอะใจแปลกใจว่า ทำไมควายตัวนี้มันเก่งผิดปกติ ขนาดทศกัณฐ์สู้กับข้า ยังสู้ไม่ได้เลย ควายตัวนี้ไม่แพ้ นี่มันเก่งกว่าทศกัณฐ์อีกนะ สงสัยมันจะต้องมีเทวดาคอยปกป้องรักษาอยู่แน่ๆเลย
เมื่อคิดได้ดังนั้น จึงลองท้ามันดูดีกว่า
...เฮ้ย ไอ้ควาย เจ้าไปเก่งมาจากไหนเนี่ย มีเทวดารักษากี่องค์ อยูในตัวเนี่ย ถึงได้เก่งขนาดนี้ แม๊ เก่งจริงๆเลย...
.
เหวยเหวยดูกรทรพี ซึ่งเรืองฤทธีแกล้วกล้า
เทวัญองค์ใดมหิมา ให้ศักดาเอ็งหรือว่าไร
.
พอทรพีได้ยินแบบนั้น ก็ถือดีอวดเก่ง ที่พาลีบอกว่า ที่ชนะทั้งหมดนี้ เป็นเพราะฝีมือเทวดาล่ะซิ ทรพีจึงสวนกลับมาทันทีว่า
...เทวดาอะไรกัน นี่มันฝีมือข้าเองล้วนๆเลยนะ ข้าสู้ด้วย 2 เขาของข้าเองทั้งนั้น ให้มันรู้ซะบ้างว่าไผเป็นไผ เดี๋ยวจะหาว่าหล่อไม่เตือน...
.
เทวัญองค์ใดไม่สิงสู่ ตัวกูมีฤทธิ์ด้วยสองเขา
เอ็งอย่าสู่รู้ดูเบา กูจะเอาชีวิตเสียบัดนี้
.
จึงเข้าทางของพาลี ประกาศออกมาดังๆว่า
...เทวดาทั้งหลายที่ปกปักรักษาดูแลทรพีอยู่ ท่านได้ยินแล้วใช่ไหมว่า ทรพีมันเป็นควายอกตัญญู มันเป็นควายไม่รู้คุณคน ท่านดูแลรักษามันมาตั้งเท่าไหร่ มันไม่รู้เรื่องอะไรเลย แล้วท่านจะดูแลรักษามันต่อเหรอ กลับสวรรค์กลับวิมานไปอยู่กับนางฟ้าดีกว่า อย่ามาดูแลเลยควายโง่ตัวเนี้ย...
.
ร้องว่าดูกรเทเวศ อันเรืองเดชฤทธิแรงแข็งกล้า
ซึ่งสิงสู่อยู่ในกายา มหิงสามันอกตัญญู
มิได้คำรพนบคุณ กลับกล่าวทารุณลบหลู่
เสียทีที่ท่านเลี้ยงดู อย่าอยู่รักษาไอ้อาธรรม์
เชิญไปสู่ทิพพิมาน สำราญด้วยนางสาวสวรรค์
ฟังเราว่าเถิดนะเทวัญ จงชวนกันออกจากกายา
.
เหล่าเทวดาทั้งหลายที่อยู่ในร่างของทรพีได้ยินแบบนั้น ก็เห็นจริง
...เออ จริงด้วยว่ะ ทรพีนี่มันควายอกตัญญูจริงๆเลย เราเลี้ยงมันมาตั้งแต่เป็นเด็กทารก มันยังจำไม่ได้เลยว่าเราอยู่ในตัวมัน ไปๆๆ ทุกคนกลับบ้านกันเถอะ...
ว่าแล้วเทวดาทั้ง 6 องค์จึงสำแดงตัวให้พาลีเห็น เป็นรัศมีสว่างทั้งคูหา แล้วก็ลอยออกจากตัวทรพีไป กลับสวรรค์ กลับวิมานกันไปหมด
.
เมื่อนั้น พญาพาลีใจหาญ
เห็นหกเทเวศชัยชาญ ไม่อยู่พยาบาลก็ดีใจ
ขุนกระบี่สำแดงแผลงฤทธิ์ ทศทิศกัมปนาทหวาดไหว
ผาดโผนโจนจ้วงว่องไว ทะลวงไล่ด้วยกำลังกายา
พาลีเห็นแบบนั้น ก็สมดังใจ เสร็จฉันละทรพี แกตายแน่ๆ แล้วก็สู้กับทรพี จนในที่สุดก็สามารถฆ่าทรพี แล้วก็ตัดหัวทรพี ขึ้นใส่บ่าแบกออกไปจากที่รบ
.
เท้าซ้ายถีบกายกาสร กรหนึ่งฉวยง้างเขาขวา
แทงด้วยพระขรรค์อันศักดา กลับกลอกเปลี่ยนท่าติดพัน ฯ
บัดนั้น ทรพีฤทธิแรงแข็งขัน
โกรธาถาโถมโจมประจัญ ขวิดชนพัลวันวุ่นไป
ล้มลุกคลุกคลานไม่ต้านติด จะต่อฤทธิ์วานรก็ไม่ได้
กำลังน้อยถอยท้อสลดใจ เลือดไหลหยดย้อยทั้งกายา
.
เมื่อได้ทีพาลีก็โผนเข้า เหยียบเขาพญาทรพี
.
เมื่อนั้น พญาพาลีใจกล้า
รณรงค์องอาจผาดโผนมา เหยียบเขาพญาทรพี
มือซ้ายง้างเขายืนยัน กรขวาแกว่งพระขรรค์ชัยศรี
ฟาดด้วยกำลังฤทธี ทรพีก็ม้วยบรรลัย
.
จนในที่สุดก็สามารถฆ่าทรพี แล้วก็ตัดหัวทรพี ขึ้นใส่บ่าแบกออกไปจากที่รบ...
.
การฆ่าทรพีได้ในครั้งนี้ ทำให้เหล่าเทวดานางฟ้าบนสวรรค์ดีใจมาก
...yesss..ไอ้ควายที่มันเที่ยวไล่ท้าชาวบ้านเขาไปทั่วนี่ มันตายสมใจแล้ว... ก็ดีใจกันถ้วนหน้า สรวลเสเฮฮากันเป็นที่รื่นเริง เฮ้...ดีใจ แล้วโปรยฝนลงมา ยินดีที่ทรพีตายแล้ว ส่งฝนโปรยปรายลงมาที่หน้าถ้ำเต็มไปหมด ทำให้เลือดข้นของควายที่ไหลออกมานั้นโดนน้ำฝนจนกลายเป็นเลือดจางๆ ใสๆ
.
เมื่อนั้น เทวาซึ่งอยู่ในเขาใหญ่
เห็นลูกโกสีย์ฤทธิไกร มีชัยแก่พญาทรพี
ต่างองค์ชื่นชมโสมนัส ตบพระหัตถ์ฉัดฉานอึงมี่
อวยชัยให้พรแก่พาลี สรรเสริญฤทธีอึงอล
ทั้งองค์เทเวศวลาหก บันดาลตกโปรยปรายสายฝน
ฝูงเทพนิกรทุกตำบล ทั่วทั้งไพรสณฑ์ก็ปรีดา
.
ฝ่ายสุครีพซึ่งรออยู่ด้านนอกถ้ำ...7 วันผ่านไป สุครีพที่เป็นห่วงพี่ชาย เห็นว่าพาลีติดอยู่ในถ้ำถึง 7 วันแล้ว จะเป็นอย่างไรบ้าง (นานพอๆกับ 13 หมูป่าติดอยู่ในถ้ำหลวง ขุนน้ำนางนอนที่เชียงรายเลย) ก็กระวนกระวายใจ คิดไปต่างๆนานาด้วยความเป็นห่วงพี่ชาย และจากคำสั่งของพาลี ครบ 7 วัน สุครีพจึงเดินทางไปที่หน้าถ้ำ พาไพร่พลต่างๆไปด้วย เห็นเลือดที่ไหลออกมาจากถ้ำ เป็นเลือดใส สุครีพเห็นดังนั้นก็ตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูก ร้องตะโกนออกมาว่า
...พี่ข้า ท่านพี่ ท่านพี่เป็นอะไรไป ท่านพี่จะตายแบบนี้ไม่ได้นะ ทำไมจึงโดนควายขวิดตาย... แล้วร้องห่มร้องไห้ เกลือกกลิ้งอยู่ที่หน้าถ้ำนั้น
แต่เมื่อนึกถึงคำสั่งของพาลีได้ ที่พี่บอกว่า ไม่ให้ใครเข้าไปดูศพ เพราะอายที่ถูกควายขวิดตาย สุครีพจึงสั่งไพร่พลให้เอาหินมาถมปิดปากถ้ำไว้อย่างแน่นหนา แล้วสุครีพก็กลับเข้าเมืองไปด้วยความเศร้าโศก
ฝ่ายพาลี เดินออกจากถ้ำมาเป็นระยะเวลาครึ่งคืน เดินหิ้วเขาควายออกมาด้วย แต่พอมาถึงปากถ้ำ ก็แปลกใจ
...เฮ้ย อะไรกันนี่ ข้าฆ่าควายมาเหนื่อยๆ แล้วมันมาปิดปากถ้ำทำไม ชิชะ นี่มันกบฎแน่ๆ เพื่อแย่งเมืองของข้าไป...
พาลีโกรธมาก เอาหัวควายขว้างใส่ปากถ้ำ ระเบิดปากถ้ำและภูเขาออกมาได้
.
ครั้นถึงซึ่งปากคูหา เห็นศิลาถมปิดมิดมั่น
กริ้วโกรธพิโรธดั่งไฟกัลป์ ก็จับเศียรควายนั้นขว้างไป
ศิลาที่ปิดก็พังลง เปิดตะหล่งตามช่องคูหาใหญ่
ก็ออกจากถํ้าแก้วแววไว ตรงไปยังราชธานี
.
|
Author